Wat is er natuurlijker dan lachen? Een communicatieve emotie die banden schept! Isabelle, van de vzw Joie de rire, biedt lachyogasessies aan, een inclusieve activiteit die voor iedereen toegankelijk is, om je jukspieren aan het werk te zetten! Interview met Isabelle.

Het was in 2007, tijdens de burn-out van haar man, dat Isabelle Laughter Yoga ontdekte, een leuke en inclusieve activiteit die haar hoofd boven water houdt en die ze deelt met haar drie zonen. Op instigatie van een van hen, die gehandicapt is, volgde ze een weekendopleiding tot lachyoga-instructeur, gevolgd door 4 jaar vrijwilligerswerk om de ervaring op te doen die nodig is om groepssessies te leiden.

Wat gebeurt er concreet als we lachen? Wat doet het?

Als we lachen, scheiden we hormonen af! Er zijn vier belangrijke, dus we zeggen meestal “een dosis lachen, een ‘DOSE’ van hormonen” (noot van de redacteur: “DOSE” = een geheugensteun voor Dopamine, Oxytocine, Serotonine en Endorfine) die een goed humeur teweegbrengen. Oxytocine is meer het sociale bindingshormoon, maar het werkt ook in op toestanden van angst en pijn. Natuurlijk is de pijn er altijd, ik kan niet zeggen dat de pijn verdwijnt als je hebt gelachen, maar de perceptie ervan zal anders zijn.

Lachen verhoogt ook je ademhalingscapaciteit; als je hardop lacht 😂 zijn je uitademingen intenser en dus je inademingen ook. Wanneer we uitademen, voeren we ook alle “troep” in ons lichaam af, zowel fysiek als psychisch, en voorzien we de hersenen en alle spieren in het lichaam van zuurstof. Nu we toch bezig zijn, het geeft het gezicht ook een natuurlijke 'lift', stimuleert de spijsvertering en helpt je beter te slapen... Over het algemeen slapen mensen 's nachts goed als we 's avonds een sessie doen.

En ondanks alles, zelfs als je ervoor kiest om Laughter Yoga zittend te doen, brengt het veel spieren in beweging! Door de oefeningen te doen en te lachen, werk je aan je jukspieren, maar dat is niet alles; je werkt bijvoorbeeld ook aan je buikspieren of je schouders... Als je goed lacht 😂 beweeg je overal naartoe en ontspan je.

Waarin verschilt lachyoga van spontaan lachen? Heeft het hetzelfde effect?

Als ik zeg “denk niet aan een roze olifant”, zal iedereen aan een roze olifant denken... Het is hetzelfde principe! De hersenen kunnen het verschil niet zien tussen een natuurlijke lach en een “opgewekte” lach, dus we gaan de lach echt forceren 😂.

In het begin gaan sommige mensen gewoon “ah ah ah, oh oh oh oh, hi hi hi” en dat is alles wat er nodig is, je kunt voelen dat de jukspieren al werken en dat je je adem al activeert omdat hij groter wordt op ademhalingsniveau...

Het is net als wanneer je leert fietsen of lopen, in het begin krijg je het niet altijd onder de knie, maar door te oefenen met “geforceerd” lachen door middel van oefeningen, laat je je geest los en wordt het lachen 😂 dat eerst “geforceerd” was, steeds natuurlijker.

Voor sommige mensen werkt dit niet en dat is prima, geforceerd lachen laat de emotie nog steeds naar buiten komen... Sommige mensen die mijn sessies bijwonen, huilen bijvoorbeeld en dat is maar goed ook.

Een van mijn deelnemers, Virginie, had moeite om een glimlach ☺️ op haar gezicht te toveren (vanwege een pathologie) en daarom nam ze aan het begin, tijdens de “vrije lach”, een potlood en stopte dat tussen haar tanden in haar mond. Haar hersenen wisten niet dat het geen natuurlijke lach was omdat de spieren in haar gezicht echt lachten.

Wat mensen zoeken en vinden bij een lachyoga sessie is ontspanning en ook het leggen van verbanden, want zelfs bij mijn videosessies 💻 vinden mensen het leuk om elkaar te ontmoeten en elkaar om nieuwtjes te vragen. Soms krijg ik berichtjes met “bedankt voor de energie in de groep”!

Voor wie is lachyoga?

Het is voor iedereen! De jongsten zijn 4 jaar oud en de oudsten zijn over de negentig... Het maakt niet uit wat de fysieke of emotionele toestand van de persoon is, dat is wat ik zo leuk vind aan deze praktijk, het is toegankelijk voor iedereen.

Online op donderdagavond heb ik bijvoorbeeld de Maison des Pilifs die de groepssessie bijwonen achter een groot scherm... In de videosessie 💻 heb ik veel meer deelnemers met een handicap; het is toegankelijker voor hen omdat ze het kunnen doen zoals ze willen (zittend of staand bijvoorbeeld).

Ik heb ook een paar moeders met hun kinderen, waarvan de meesten zijn begonnen na de eerste beperking, en ik zie deze kleine meisjes opgroeien via hun scherm, maar dit zijn belangrijke momenten voor hen.

In het Nuances centrum doe ik sinds 2012 inclusieve lachyoga met de gehandicapte bewoners van het centrum en leerlingen van basisschool 3 en 4 🧒 van de dorpsschool bijvoorbeeld, en het werkt heel goed! De kinderen gaan graag naar hen toe, ze knuffelen elkaar, het is echt geweldig!

Verder kan ik dankzij mijn reizen naar bedrijven en instellingen de activiteiten van het goede doel Joie de rire financieren.

Hoe werkt een sessie? Zijn er verschillende opties? 

Ik geef één keer per maand videosessies 💻 voor mensen die niet kunnen reizen, anders geef ik ook een maandelijkse sessie in de buurt van mijn huis in Fernelmont op zaterdagochtend.

Aanvankelijk zou ik specifieke sessies voorbereiden voor mensen met een handicap, maar uiteindelijk besefte ik dat dat niet echt nodig was, dus doe ik dezelfde sessie voor iedereen en bouw ik mijn lessen rond verschillende thema's op. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld Harry Potter aan het lezen, dus ga ik lachyoga oefeningen voorstellen die aan dit thema gekoppeld zijn, en uit de ongeveer dertig oefeningen kies ik dan de oefeningen die het meest geschikt zijn voor mensen die bijvoorbeeld minder mobiel zijn, en dus voor 'zittende' lachyoga.

Met de inclusieve groep in het Nuances centrum, bijvoorbeeld, ben ik 'verplicht' om de 'slagroomtaart' oefening te doen (noot van de redactie: iedereen maakt een 'nep' slagroomtaart in zijn hand en de persoon in het midden ontvangt de slagroomtaarten die door de anderen worden 'gegooid') want als ik het vergeet, roepen ze me meteen tot de orde omdat ze van deze oefening houden.

In het begin weigerde Loïc, een jonge autistische jongen, deel te nemen aan de sessies, maar geleidelijk aan begon hij bepaalde oefeningen te doen en op een dag stak hij zelfs zijn hand op om in het midden van de groep te gaan staan en de “slagroomtaarten” te “ontvangen”.

Je kunt echt vooruitgang zien! Voor de meeste autistische kinderen is lichamelijk contact moeilijk, maar vandaag accepteert Loïc bijvoorbeeld dat hij in zijn armen wordt gehouden... En het is echt geweldig om de vooruitgang te zien!

Lees meer over Lachyoga en andere inclusieve activiteiten om je te helpen verder te gaan met je leven, ongeacht de omstandigheden, in de medisch-sociale gids van Réseau SAM.