Ja.

Je hebt als patiënt het recht om:

1. een behandeling te weigeren;
2. een behandeling stop te zetten;
3. een vroegere toestemming in te trekken.

Je zorgverlener moet je beslissing respecteren. Hij mag geen zorgen verstrekken die je hebt geweigerd en hij moet de behandeling stopzetten als je daarom vraagt. Je zorgverlener moet je informeren over de mogelijke gevolgen van je beslissingen, maar als patiënt heb je het laatste woord.

Het weigeren van een behandeling betekent niet dat je afziet van je recht op een kwaliteitsvolle zorgverstrekking. Als je bijvoorbeeld weigert te eten of te drinken, dan moeten de zorgverleners je lichamelijke basiszorgen blijven geven.

Je zorgverlener moet ook zorgen voor de continuïteit van de zorgen. Bijvoorbeeld, als de ziekenhuisafdeling waar je ligt geen zorgen kan geven die aangepast zijn aan je noden, dan kan de zorgverlener je overplaatsen naar een meer geschikte afdeling. Zo is er geen onderbreking van je zorgen.

Je kan schriftelijk of mondeling een medische behandeling weigeren of een vroegere toestemming intrekken. De weigering of intrekking kan worden genoteerd in je patiëntendossier.

Zolang je nog wilsbekwaam bent, kan je schriftelijk vastleggen welke behandelingen of tussenkomsten je weigert naar de toekomst toe. Op die manier weet de arts of zorgverlener wat hij wel en niet mag doen als je het later zelf niet meer kan uitdrukken. Dat heet een negatieve wilsverklaring.

Je zorgverlener moet die wilsverklaring respecteren.

In sommige situaties kan je je weigering niet uiten, bijvoorbeeld in een spoedgeval.

Als je wil op dat ogenblik niet duidelijk is, dan beslist de zorgverlener.

Er zijn voorwaarden om je zorgen toe te dienen zonder je toestemming:

• De zorgen worden verstrekt in het belang van de patiënt.
• De zorgen zijn beperkt tot wat strikt noodzakelijk is.
• Je zorgverlener noteert in je patiëntendossier welke zorgen zijn verstrekt zonder je toestemming.
• Je zorgverlener informeert je over de zorgen zodra dat mogelijk is en vraagt je toestemming.

Lien